Κρυψορχία

Περιεχόμενα
  1. Τι είναι η κρυψορχία;
  2. Τι προκαλεί την κρυψορχία;
  3. Ποια είναι η θεραπεία της κρυψορχίας;

Τι είναι η κρυψορχία;

Είναι μία συγγενής ανωμαλία, κατά την οποία οι όρχεις δεν ακολουθούν τη φυσιολογική κάθοδό τους από την κοιλιά, όπου βρίσκονται  μέχρι τον 7ο μήνα της κύησης, ώστε να βρεθούν στο όσχεο κατά τη γέννηση του αγοριού. Αυτό μπορεί να συμβεί στον ένα ή και στους δύο όρχεις. Συμβαίνει περίπου στο 2-5% των νεογέννητων αγοριών και σχετίζεται με την ηλικία κύησης.

Η κρυψορχία εμφανίζεται πιο συχνά στα πρόωρα αγόρια.

Η συχνότητα μειώνεται μετά τη γέννηση, αφού οι όρχεις κατεβαίνουν στη φυσιολογική τους θέση, και έτσι στους 3 μήνες η συχνότητα εμφάνισης περιορίζεται στο 1-2%.

Τι προκαλεί την κρυψορχία;

Η αιτιολογία είναι σύνθετη και δείχνει ότι σχετίζεται με κάποια διαταραχή στο ενδοκρινικό σύστημα του εμβρύου, σε συνδυασμό με κάποιες γονιδιακές ανωμαλίες. Όλα αυτά φαίνονται να αποτελούν το σύνδρομο της δυσγενεσίας των όρχεων.

Τα παιδιά με το σύνδρομο αυτό, εκτός από την κρυψορχία, παρατηρείται ότι έχουν σε μεγαλύτερα ποσοστά υπογονιμότητα και κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου των όρχεων. Γι’ αυτό επιβάλλεται ο ετήσιος έλεγχος από Ουρολόγο, ακόμη και μετά την αποκατάσταση της κρυψορχίας.

Τι είναι η αυτοεξέταση των όρχεων και γιατί πρέπει να την κάνουν οι άντρες;

Ποια είναι η θεραπεία της κρυψορχίας;

Ορμονική θεραπεία κρυψορχίας

Κάποιες ορμόνες έχουν χρησιμοποιηθεί ευρέως στο παρελθόν κατά τη νεογνική ηλικία, για να βοηθήσουν την κάθοδο των όρχεων. Το ποσοστό ανταπόκρισης στη θεραπεία ήταν περίπου στο 15-20%, αν και μετά τη διακοπή της το 1/5 από αυτούς επανέρχονταν στην αρχική τους θέση. Φάνηκε, όμως, ότι η χορήγηση των συγκεκριμένων ορμονών μπορεί να είναι επιβλαβής για τη σπερματογένεση. Σήμερα, η ορμονοθεραπεία δεν συστήνεται για την αντιμετώπιση της κρυψορχίας.

Χειρουργική θεραπεία κρυψορχίας

Το ποσοστό επιτυχίας της χειρουργικής θεραπείας ανέρχεται στο 70 έως 90%. Αφού εντοπιστούν οι όρχεις, ο γιατρός θα τους κινητοποιήσει και θα τους καθηλώσει στο όσχεο. Αυτό, βέβαια, γίνεται, εάν ο όρχις είναι σε θέση από όπου μπορεί να κατεβεί. Εάν είναι μέσα στην κοιλιά και έχει ατροφήσει, αφαιρείται, γιατί υπάρχει πιθανότητα να προκαλέσει καρκίνο. Τέλος, εάν είναι λειτουργικός, τότε μετατοπίζεται κάτω από το δέρμα, ώστε να γίνει εύκολη η παρακολούθησή του μετεγχειρητικά. Η ηλικία, κατά την οποία πρέπει να γίνεται η επέμβαση, συζητείται ακόμη. Φαίνεται, όμως, πως πρέπει να γίνεται στα πρώτα δύο χρόνια της ζωής, γιατί αυτό έχει ευεργετική επίδραση στη διατήρηση της γονιμότητας μελλοντικά. Αν η επέμβαση γίνει στην ενήλικη ζωή, ο όρχις, ακόμη και αν έχει ατροφήσει μερικώς, θα πρέπει να διατηρείται, γιατί συνεχίζει να παράγει τεστοστερόνη. Συστήνεται, όμως, να γίνεται βιοψία, γιατί μπορεί να υπάρχουν κάποιες προκαρκινωματώδεις βλάβες. Η πιο σημαντική επιπλοκή που μπορεί να συμβεί μετά τη χειρουργική αποκατάσταση, είναι η σταδιακή ατροφία του όρχι. Σε τέτοιες περιπτώσεις, θα πρέπει να γίνεται κατάψυξη σπέρματος, πριν ατροφήσει ο όρχις.

Η ορχεοπηξία είναι ενδεδειγμένη χειρουργική αποκατάσταση της κρυψορχίας, όταν ο όρχις δεν βρίσκεται στη φυσιολογική του θέση, δηλαδή μέσα στο όσχεο.