Το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Radboud βρίσκεται στο Nijmegen, μια από τις παλαιότερες πόλεις της Ολλανδίας, 120 χιλιόμετρα νότια και ανατολικά του Άμστερνταμ. Αποτελεί ένα από τα κορυφαία νοσοκομεία της Ολλανδίας. Εξυπηρετεί όχι μόνο τους 170.000 κατοίκους της πόλης του Nijmegen, αλλά αποτελεί και κέντρο αναφοράς για την ευρύτερη περιοχή της Ολλανδίας καθώς και για ένα γειτονικό τμήμα της Γερμανίας στην αντιμετώπιση του πολυτραυματία (Level I trauma centre)!!! Εκτός από την υψηλή ποιότητα παροχής ιατρικών υπηρεσιών που το χαρακτηρίζει, είναι ταυτόχρονα και ένα πραγματικό στολίδι εσωτερικής αρχιτεκτονικής και διακόσμησης που διασφαλίζει ένα πραγματικά φιλικό και ασφαλές περιβάλλον για τον κάθε ασθενή του. Μια  απλή επίσκεψη στην ιστοσελίδα του νοσοκομείου (https://www.radboudumc.nl/EN/Pages/Aboutus.aspx) είναι αρκετή για να πείσει τον επισκέπτη για τα ανωτέρω.

     Οι εμπειρίες που απέκτησα από την επίσκεψη μου στην ουρολογική κλινική του νοσοκομείου είναι μοναδικές και θα αποτελούν πάντα σημείο αναφοράς μου σε συζητήσεις μου με συναδέλφους μου (και όχι μόνο) σχετικά με την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας στο εξωτερικό.

     Το εν λόγω τμήμα καλύπτει σχεδόν ολόκληρο το φάσμα των υποειδικοτήτων της ουρολογίας όπως ογκολογία, επανορθωτική, ελάχιστα επεμβατική, ανδρολογία, γενική, ανδρολογία, παιδοουρολογία, μεταμοσχεύσεις, νευροουρολογία, ενδουρολογία, λαπαροσκοπική χειρουργική επινεφριδίων. Διαθέτει ένα μεγάλο αριθμό πανεπιστημιακών, ειδικευμένων ουρολόγων, clinical και research fellows, ειδικευομένων και φοιτητών που συμμετέχουν στις δραστηριότητες της κλινικής.

     Αυτό που πραγματικά ήταν πρωτόγνωρο σε εμένα ήταν η ύπαρξη ηλεκτρονικού φακέλου και η παντελής έλλειψη διακινούμενων εγγράφων σε χαρτί π.χ. ακτινολογικών films, έντυπα ιστορικού κ.α. Τα πάντα καταγράφονταν ηλεκτρονικά (μέσω ειδικού software) στον ηλεκτρονικό φάκελο του ασθενούς. Το μοναδικό χαρτί που είδα,  ήταν το σημείωμα για να προγραμματιστεί ο ασθενής στη λίστα του χειρουργείου.

      Το πρόγραμμα της κλινικής ξεκινούσε κάθε πρωί στις 07:30 με καθιστή ενημέρωση και συζήτηση των περιστατικών της κλινικής μέσω μιας ηλεκτρονικής-virtual επίσκεψης μέσα από μια γιγαντοοθόνη όπου παρουσιάζονταν οτιδήποτε αφορούσε τον ασθενή μέσα από την ηλεκτρονική του καρτέλα.

     Η συζήτηση κατά τη διάρκεια της παρουσίας μας, προς ευχάριστη έκπληξή μας,  γίνονταν στα αγγλικά και διαρκούσε 20 λεπτά. Σε αυτήν παρουσιάζονταν τα σημαντικότερα προβλήματα της κλινικής καθώς και τα προγραμματισμένα χειρουργεία της τρέχουσας και της επόμενης ημέρας.

     Τα χειρουργεία  ξεκινούσαν στις 08:00 και διαρκούσαν  μέχρι τις 16:00 το απόγευμα. Οι χώροι των χειρουργείων αποτελούνταν από τρεις (3) ορόφους που σου έδιναν την εντύπωση ότι βρίσκεσαι σε αίθουσα αναμονής αεροδρομίου (παντού υπήρχαν οθόνες που σου έδειχναν τη πορεία των επεμβάσεων, computer ώστε ο χειρουργός να κάνει όλες τις εργασίες του ηλεκτρονικά κ.α).

     Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας, είχαμε την ευκαιρία να ξεναγηθούμε στους χώρους και τους θαλάμους της κλινικής, τα εξωτερικά ιατρεία αλλά και στα σημαντικότερα τμήματα του νοσοκομείου ενώ καθημερινά παρακολουθούσαμε  χειρουργικές επεμβάσεις ( μεταξύ των οποίων και μία μερική ρομποτική νεφρεκτομή και μία ανοικτή ριζική νεφρεκτομή από την καθηγητή κ. Mulders). Πρέπει να σημειωθεί ότι η συμπεριφορά όλου του προσωπικού του νοσοκομείου (ιατρικού και μη) χαρακτηριζόταν από υψηλό επίπεδο επαγγελματισμού ενώ ταυτόχρονα όλοι μιλούσαν αγγλικά κάτι που έκανε δυνατή την επικοινωνία και την εξυπηρέτησή μας.

     Η ημέρα μας στο νοσοκομείο καθημερινά έκλεινε στις 16:30 με  τον ίδιο τρόπο που ξεκινούσε (συζήτηση των περιστατικών της κλινικής και των πεπραγμένων της ημέρας). Μία φορά την εβδομάδα πραγματοποιούνταν ογκολογικό συμβούλιο, με τον ίδιο τρόπο όπως και η παρουσίαση των περιστατικών, σε άλλο χώρο του νοσοκομείου. Την εβδομάδα που παραβρεθήκαμε, συζητήθηκαν σε μία συνεδρία τουλάχιστον 15 ουρολογικά περιστατικά με ογκολογικό ενδιαφέρον, μια συζήτηση που όμως δυστυχώς πραγματοποιήθηκε στα Ολλανδικά.

     Η κλινική είχε 2-3 τραπέζια σε καθημερινή βάση, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι  μικροεπεμβάσεις ( π.χ. εγχύσεις botox, βιοψίες κύστης) που πραγματοποιούνταν σε διαφορετικό χώρο από αυτό των κυρίως χειρουργείων. Ενδεικτικά αναφέρω μερικά από τα χειρουργεία που παρακολουθήσαμε: λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή, KTP λέιζερ προστατεκτομές, two stage lap stephen-fowlers ορχεοπηξία, ουρητηροσκοπησεις, μετεμφύτευση ουρητήρα, τοποθέτηση τεχνητού σφικτήρα, λήψη και μεταμόσχευση νεφρού κλπ. Πραγματικά ένα ευρύ φάσμα επεμβάσεων για το βραχύ διάστημα της επίσκεψής μας.

     Όλες οι αίθουσες ήταν άρτια εξοπλισμένες με μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας. Επιπλέον, οι χειρουργικές επεμβάσεις σχεδόν στο σύνολο τους, καταγράφονταν σε ηλεκτρονικό σύστημα τηρώντας όλους τους κανόνες ασφαλείας για τον χειρουργικό ασθενή . Εύλογα σου δημιουργούνταν το ερώτημα άραγε πόσα νοσοκομεία στην Ελλάδα εφαρμόζουν τη λίστα ελέγχου της ΠΟΥ για την ασφάλεια στις χειρουργικές επεμβάσεις ;

     Αξιολογώντας συνολικά την επίσκεψη μου θα τη χαρακτήριζα απόλυτα θετική και εποικοδομητική. Ήταν μια μοναδική ευκαιρία να δει κανείς τα βήματα προόδου που κάνουν τα ευρωπαϊκά δημόσια συστήματα υγείας και να τα συγκρίνει με το αντίστοιχο δικό μας σύστημα υγείας (έστω κι αν η σύγκριση αυτή προκαλεί συναισθήματα μάλλον απογοήτευσης και μελαγχολίας σε κάθε έλληνα γιατρό που σέβεται το επάγγελμά του). Πρόκειται για ένα σύστημα οργανωμένο έτσι ώστε να παρέχει όλα τα εχέγγυα στους γιατρούς (και δη στους νεότερους) να αριστεύσουν στο χώρο εργασίας τους.